بهمن روز، دومین روز از ماه بهمن در گاه‌شماری هجری خورشیدی است. این روز، جشن بهمنگان است که در گاه‌شماری زرتشتی، به عنوان یکی از جشن‌های پنجگانه سال، برگزار می‌شود.

بهمنگان، جشن آفرینش گاو، یکی از چهار جانور مقدس در آیین زرتشتی است. این جشن، نمادی از آفرینش و برکت است.

در این روز، مردم به دام‌های خود رسیدگی می‌کنند و برای آن‌ها دعا می‌کنند. همچنین، از شیر و فرآورده‌های لبنی استفاده می‌کنند.

در ایران باستان، بهمن روز، روز جشن و شادی بود. مردم در این روز، به یکدیگر هدیه می‌دادند و به جشن و سرور می‌پرداختند.

در برخی از مناطق ایران، در بهمن روز، رسم است که مردم بر روی آتش می‌پرند. این رسم، نمادی از گذر از تاریکی و ورود به روشنایی است.

بهمن روز، یکی از روزهای مهم در گاه‌شماری ایرانی است. این روز، یادآور آفرینش گاو، نماد برکت و باروری، است.

در ادامه، به برخی از آداب و رسوم بهمن روز در ایران باستان و ایران امروزی می‌پردازیم:

آداب و رسوم بهمن روز در ایران باستان

• مردم در این روز، به دام‌های خود رسیدگی می‌کردند و برای آن‌ها دعا می‌کردند.
• از شیر و فرآورده‌های لبنی استفاده می‌کردند.
• به جشن و سرور می‌پرداختند.
• مردم به یکدیگر هدیه می‌دادند.

آداب و رسوم بهمن روز در ایران امروزی

• مردم در این روز، به دام‌های خود رسیدگی می‌کنند و برای آن‌ها دعا می‌کنند.
• از شیر و فرآورده‌های لبنی استفاده می‌کنند.
• برخی از مردم، بر روی آتش می‌پرند.
• برخی از مردم، به جشن و سرور می‌پردازند.

در پایان، به برخی از شعرهایی که در وصف بهمن روز سروده شده‌اند، می‌پردازیم:

• «بهمن روز، روز گاو آفریده‌ی اهورا روز جشن و شادی و برکت و امید روز آفرینش و هستی و زندگی روز گذر از تاریکی و ورود به روشنایی»

• «بهمن روز، روز سرور و شادی روز لبخند و مهربانی روز آفرینش و برکت روز گذر از تاریکی و ورود به روشنایی»

• «بهمن روز، روز گاو روز شیر و فرآورده‌های لبنی روز جشن و شادی روز آفرینش و برکت»